Taru Luojola reviewed Flowers for Algernon by Daniel Keyes
Niitä parempia klassikoita
4 stars
Autistin elämää on olla samaan aikaan tyhmä-Charlie ja nero-Charlie.
hardcover, 304 pages
Polish language
Published Sept. 21, 2019 by Rebis.
5 stars
(3 reviews)
Tekst wyróżniono najważniejszymi nagrodami w świecie science fiction: Hugo (opowiadanie) i Nebula (powieść). Ta ponadczasowa opowieść doczekała się kilkunastu adaptacji filmowych i teatralnych na całym świecie. Trzydziestodwuletni Charlie Gordon jest upośledzony umysłowo, ma iloraz inteligencji na poziomie 68 punktów. Uczy się czytać i pisać na zajęciach w Beekman College. Dwaj naukowcy z tej uczelni, doktor Nemur i doktor Strauss, prowadzą badania nad wzrostem inteligencji. Udało im się już za pomocą zabiegu chirurgicznego zwiększyć zdolności umysłowe myszy o imieniu Algernon i teraz chcą przeprowadzić taki sam eksperyment z człowiekiem.
Wielka literatura. Historia i główny bohater pozostają ze mną od kilkudziesięciu lat, od chwili, gdy przeczytałem książkę. - Conn Iggulden Arcydzieło poruszającej błyskotliwości (…) chwytające za serce i całkowicie, bezdyskusyjnie znakomite. - „The Guardian” Przejmująco szczera. Skłoni cię do refleksji nad twoim życiem i złamie ci serce. - „The Guardian Online” Uderzająco oryginalna. - „Publishers Weekly” Przekonująca i poruszająca opowieść. - „New …
Tekst wyróżniono najważniejszymi nagrodami w świecie science fiction: Hugo (opowiadanie) i Nebula (powieść). Ta ponadczasowa opowieść doczekała się kilkunastu adaptacji filmowych i teatralnych na całym świecie. Trzydziestodwuletni Charlie Gordon jest upośledzony umysłowo, ma iloraz inteligencji na poziomie 68 punktów. Uczy się czytać i pisać na zajęciach w Beekman College. Dwaj naukowcy z tej uczelni, doktor Nemur i doktor Strauss, prowadzą badania nad wzrostem inteligencji. Udało im się już za pomocą zabiegu chirurgicznego zwiększyć zdolności umysłowe myszy o imieniu Algernon i teraz chcą przeprowadzić taki sam eksperyment z człowiekiem.
Wielka literatura. Historia i główny bohater pozostają ze mną od kilkudziesięciu lat, od chwili, gdy przeczytałem książkę. - Conn Iggulden Arcydzieło poruszającej błyskotliwości (…) chwytające za serce i całkowicie, bezdyskusyjnie znakomite. - „The Guardian” Przejmująco szczera. Skłoni cię do refleksji nad twoim życiem i złamie ci serce. - „The Guardian Online” Uderzająco oryginalna. - „Publishers Weekly” Przekonująca i poruszająca opowieść. - „New York Times” Daniel Keyes (1927-2014) – amerykański pisarz. Jego opowiadanie Kwiaty dla Algernona otrzymało nagrodę Hugo w 1960 roku. Rozwinięte do formy powieści pod tym samym tytułem doczekało się z kolei nagrody Nebula w roku 1966, a dwa lata później zostało zekranizowane jako Charly. Keyes opublikował także m.in. obsypaną nagrodami książkę non-fiction Człowiek o 24 twarzach.
John reviewed Flowers for Algernon by Daniel Keyes
Flowers for Algernon - moving, deep and hard to categrorise.
5 stars
The journal entries, which evolve in linguistic style with Charlie's capabilities, make it an Epistolary novel, but the rapid growth and change puts it more into the Bildungsroman, category. In some ways it resembles a rags-to-riches-to-rags format, echoes of the story of Faust and the concept of forbidden knowledge, and hints of the inescapable destiny which remind me of Arthurian Romance.
The way Charlie's relationships with his co-workers at the bakery, staff and students at the university and Alice change as he changes is important, and they too are changed - though in lesser amounts - as the sun is pulled less towards the earth than the earth to the sun.
Throughout there remains a central decent core to Charlie, with his aspiration to know and his wish to be good, which is very endearing and identifiable.
Sean Tilley reviewed Flowers for Algernon by Daniel Keyes
Review of 'Flowers for Algernon' on 'GoodReads'
5 stars
Poignant, sad, and deeply insightful
I had been assigned a watered-down adaptation of this in Junior High, so I went into this with some knowledge of what the general arc would be. What I didn't expect is that I would be reading until the sun came up, bawling my eyes out, absolutely shaken.
From the very first page, I liked Charlie Gordon. He comes across as innocent and sweet, with good intentions and a very one-dimensional frame of reference to the world. There's a few moments where people ask Charlie things that made me chuckle, like his initial confusion at the Rorschach test, but his attitude is strangely endearing.
The prose in this book is phenomenal. The gradual narrative shift from crude writing to eloquent philosophical insight is kind of an amazing writing trick, and the development of Charlie's awareness is hypnotic to watch.
In a way, I was kind …
Poignant, sad, and deeply insightful
I had been assigned a watered-down adaptation of this in Junior High, so I went into this with some knowledge of what the general arc would be. What I didn't expect is that I would be reading until the sun came up, bawling my eyes out, absolutely shaken.
From the very first page, I liked Charlie Gordon. He comes across as innocent and sweet, with good intentions and a very one-dimensional frame of reference to the world. There's a few moments where people ask Charlie things that made me chuckle, like his initial confusion at the Rorschach test, but his attitude is strangely endearing.
The prose in this book is phenomenal. The gradual narrative shift from crude writing to eloquent philosophical insight is kind of an amazing writing trick, and the development of Charlie's awareness is hypnotic to watch.
In a way, I was kind of reminded of the story of Faust, where a man tries to use his seemingly unlimited knowledge to get out of an inevitable outcome. I'd argue that Charlie is a far more sympathetic character, but watching his mind develop and deteriorate, along with his strained efforts to work against time, made for one hell of a roller coaster.
Beautiful, beautiful story. I haven't cried like that in a while.